Hoi Janneke,
grappig dat verhaal over een mes, schuurpapier en een raam. Heet jouw leraar toevallig Reinier Hogerheijde??? Toen ik in Arnhem studeerde bij hem deed 'ie dat namelijk op dezelfde manier. Op het raam kon je precies zien waar hij altijd rietjes bijwerkte, zelfs als je buiten stond. Toen ik een tijdje geleden in de Weverstraat liep (waar in het verleden het conservatorium zat) heb ik gekeken of ik die schuursporen nog kon zien, maar daavoor stond de zon niet gunstig genoeg.
Reinier is wel heel goed in bijwerken van rietjes. Hij maakte van helemaal niks in no-time een lekker riet.
Sinds 1988 maak ik m'n rietjes zelf. Ook een overblijfsel uit m'n Arnhem-tijd. I.t.t. dubbelrietspelers zijn er maar weinig enkelrietspelers die zelf hun rietjes maken. Eigenlijk wel jammer omdat dat toch veel voordelen heeft. Ik heb ook niet altijd zin om te gaan zagen, schaven en schuren, maar als ik er dan toch weer een middag aan heb besteed ben ik weer erg gelukkig met 'n stuk of 16 geweldige rietjes.
De beste aanschaf die ik wat dat betreft ooit heb gedaan is een apparaat om rietjes te kopiëren; hetzelfde principe als het namaken van sleutels; voorbeeld aan de ene kant, “plankje” aan de andere en dan ben je zo klaar. Het meeste werk zit toch in het maken van zo'n plankje, vooral om de achterkant helemaal vlak te krijgen. Maar na een paar duizend rieten krijg je er wel handigheid in ;-)
Je zou kunnen zeggen dat ik al 15 jaar op hetzelfde rietje speel. Mijn voorbeeldriet gebruik ik al zo lang, maar 't resultaat is toch voornamelijk afhankelijk van de voorbereiding van je houtjes.
Ik zal toch eens jouw tip over Alexander rietjes opvolgen, want ik ken ze totaal niet en 't kan geen kwaad om op de hoogte te blijven.
Bedankt voor je reactie en tot mails/prikbords.
Groeten,
Frank.